Een afstudeerproject dat de warmte van alleen zijn over moet brengen aan hen die dat nog niet ervaren.
Met deze trui begon mijn project, van daaruit wilde ik gaan vertellen vanuit gehaakte producten.
Als student aan de kunstacademie ben ik altijd al bezig met mentale gezondheid en maatschappelijke problemen. Zo kwam ik bij het onderwerp alleen zijn, relevant in de tijd waarin we ons nu bevinden.
Het begon met eenzaamheid, dat bleek te negatief. Mijn project moest en zou positiviteit teweeg moeten brengen.
Om mijn positieve ervaringen met alleen zijn te delen met de buitenwereld bedacht ik het opzetten van een community. Waar we met elkaar kunnen delen hoe fijn alleen zijn wel niet kan zijn. En degenen die dat nog niet zo ervaren geven we tips en tricks mee om dat wel zo te ervaren.
Ik was nog op zoek naar een verbindende factor. Een soort herkenbaarheidstoken. Uit mijn onderzoek bleek dat wanneer iemand alleen is diegene altijd op zoek gaat naar iets om te doen. Dit kan zijn het lezen van een boek, gamen, een video kijken. Voor mij is dit haken.
Voor de verbindende factor heb ik drie producten bedacht. Ze stralen een letterlijke warmte uit met het vuurlogo en ze zijn warm van zichzelf. Een muts, sokken en handschoenen.
Ze zijn te koop als af product en als patroon. Voor degenen die (nog) niet kunnen haken en voor degenen die net zoals ik hun tijd alleen besteden met een haaknaald.
Met deze community zijn we een soort samen alleen. Want samen sta je sterker, ook als je alleen bent.
